- Tata! - Mikey wyciągnął w stronę ojca tłuściutkie rączki. - Cześć, Mikey - Pocałował syna, po czym posadził go w specjalnym foteliku przy stole. - Pani Caird będzie dopiero po południu, ale proszę się nie przejmować, ja się panią zajmę. - Postawił przed nią talerz z bekonem, jajkami, plackami ziemniaczanymi i świeżym pomidorem. - Proszę jeść, a ja tymczasem nakarmię Mikeya. Choć Willow zazwyczaj piła na śniadanie tylko kawę, przygotowany przez Scotta posiłek wyglądał tak apetycznie, że postanowiła spróbować. Trudno, najwyżej utyję i nie będę w sta- R S nie zmieścić się w zamówiony przez niego mundurek, pomyślała nie bez ironii. - Proszę mi powiedzieć, panno Tyler - zwrócił się do niej Scott. - Kim był ten chłopiec u Morgantiego? Pani poprzednim podopiecznym? Spuściła wzrok. - Jamie jest moim synem. - Pani synem? - Sądziłam, że pani Trent podała panu wszelkie istotne informacje na mój temat. - Pani Trent opowiedziała mi o pani kwalifikacjach, a nie o życiu osobistym. Kto się nim obecnie opiekuje? Ojciec? - Jego ojciec... Nie jest zaangażowany - oświadczyła po chwili wahania. - Jamiem opiekuje się moja mama. - Ale ojciec płaci alimenty? - Nie - wyszeptała, nie odrywając wzroku od talerza. - Nie stanowi części naszego życia. Jestem samotną matką, ale nie wpłynie to w żaden sposób na moje obowiązki w Summerhill- zapewniła. - Gdzie mieszka pani matka? - Wynajmujemy niewielki domek na przedmieściach. Mama jest wdową, z przyjemnością opiekuje się Jamiem. - Ile lat ma pani syn? - Sześć. - Czyli mniej więcej tyle co Lizzie i Amy, ale - dodał, uśmiechając się zadziornie -jest dużo lepiej wychowany. Może mogłaby pani przyprowadzać go tu od czasu do czasu? Jestem pewien, że Jamie miałby świetny wpływ na moje dzieci. - Nie sądzę, by to był najlepszy pomysł. - Dlaczego? R S - Jamie nie otrzymał od losu tego wszystkiego, co zostało dane pańskim dzieciom. Nie chciałabym, żeby poczuł się gorszy czy nieszczęśliwy, ale dziękuję za zaproszenie. Przez cały ranek padał ulewny deszcz. Rozpogodziło się dopiero około jedenastej. Willow natychmiast wykorzystała okazję, by wyprowadzić dzieci na dwór. Dosyć miała rozsądzania sporów i sprzeczek między dziewczynkami. Udali się ścieżką prowadzącą przez las do zachodniej części posiadłości. Mikey szedł, trzymając ją za rękę i nie dawał się omamić siostrom, które dokładały wszelkich starań, by odebrać go Willow. - Chodź ze mną - namawiała go Lizzie. - Daj rączkę.