Utulił. Powiedział jej, że wszystko będzie w porządku. No i co z tego? Nie pierwszy raz takie rzeczy dzieją się na świecie. Nie, ale tobie przydarzyło się to pierwszy raz! Zacisnęła zęby i rozkazała sobie: to nie może się powtórzyć. Nie mogła dać się odwieść od celu, a ten był prosty - znaleźć Elizabeth. Choćby się waliło i paliło. Jadąc w kierunku Bad Luck zauważyła we wstecznym lusterku światła samochodu, które utrzymywały tę samą bezpieczną odległość od jej wozu bez względu na to, czy dodawała gazu, czy zwalniała. - Wydaje ci się. - Usiłowała sobie przypomnieć, kiedy po raz pierwszy zauważyła, że jest śledzona. Czy było to wtedy, gdy tylko wyjechała spod domu Nevady, czy też ktoś czekał na nią na jednym ze skrzyżowań na drodze? - Nic się nie dzieje - powiedziała na głos, ale nie odrywała oczu od lusterka. Zbliżając się do Bad Luck, zwolniła do wymaganej prędkości i spodziewała się, że jadący za nią samochód ją dogoni. Jednak zanim zdążyła mu się przyjrzeć w ulicznym świetle, wóz skręcił, zapewne zgodnie z pierwotnym zamiarem kierowcy. - Daj już spokój - mruknęła do siebie. Zazwyczaj nie była taka przeczulona i niechętnie dawała wiarę spiskowym teoriom. Być może to przewrażliwienie było spowodowane spotkaniami z Nevadą, śmiercią Caleba i bezowocnymi poszukiwaniami Elizabeth. Musiała wybrać inną metodę działania i zacząć szukać nie tam, gdzie szukała. Kiedy wjechała na teren Bad Luck, przyglądała się małej, zakurzonej mieścinie, w której dorastała - miasteczku pełnemu tajemnic i kłamstw, zwartej społeczności przyjaciół i wrogów. Przejechała obok apteki i hurtowni pasz, a potem skręciła w prawo i minęła sklep Estevana. Wciąż był otwarty, sączyła się z niego hiszpańska muzyka. Zza drzwi wyłoniła się Vianca. Zapaliła papierosa i podniosła nogę, opierając się jak bocian o jedno z okien. Zaciągnęła się papierosem, strzepnęła popiół i zapatrzyła się ponuro przed siebie. Shelby jechała dalej. Prawdę mówiąc, sklep Estevanów niewiele się zmienił przez tych dziesięć lat od śmierci Ramóna Estevana. Shelby próbowała sobie wyobrazić, co dokładnie wówczas zaszło. Z tego, co wiedziała, tamtej nocy Ramón pracował sam i czekał, aż zmieni go syn, Roberto. Vianca pracowała wieczorem, a potem pojechała do domu, żeby się zobaczyć z matką, ale wróciła tuż przed spodziewanym przyjściem Roberta. Porozmawiała z ojcem, a później, zanim pojawił się Roberto, Ramón poszedł na zaplecze, żeby wypalić papierosa... i widziano go prawie trzy godziny później. Jego ciało znaleziono na wysypisku za warsztatem mechanika Walta Sawyera, w odległej o kilkaset metrów uliczce. Kula kaliber 38 utkwiła głęboko w mózgu. Narzędzia zbrodni nie udało się znaleźć. 124 Według sędziego, który opowiedział Shelby, co się stało, w sprawie tego morderstwa przesłuchano kilkudziesięciu podejrzanych i świadków. Wprawdzie Ramón odniósł duży sukces i wybijał się w latynoskiej społeczności, to jednak nie cieszył się powszechnym uznaniem. Ponoć był chorobliwie skąpy i miał bardzo wybuchowy temperament, przez co narobił sobie wielu wrogów. Mało kto odważyłby się wejść Ramónowi w drogę. Niektórzy biali w miasteczku uważali go za zarozumialca i nie mogli przeżyć tego, że Estevan wraz z rodziną całymi dniami pracuje i dużo zarabia, podczas gdy im, nie tak zaradnym, wiodło się mamie. Sukces Ramóna Estevana niejednego kłuł w oczy. Ross McCallum głośno manifestował swoją niechęć do tego „zasmarkanego meksykańskiego brudasa”. Przed laty Badger Collins wybił szybę w jednym z okien sklepu, a Nell Hart, kelnerka z miejscowego baru, musiała uciekać z Bad Luck, bo potajemnie umawiała się z Ramónem na randki. Została wyklęta nie dlatego, że Ramón miał żonę, ale dlatego, że był z pochodzenia Meksykaninem. Taki wstyd dla białej dziewczyny! Uprzedzenia były nieodłączną częścią życia w Bad Luck. Nawet ojciec Shelby, sędzia, zobowiązany wymierzać sprawiedliwość bez względu na rasę, kolor skóry czy wyznanie obywateli, wyraził dezaprobatę dla zachowania Nell. Oczywiście, wszystko to działo się wiele lat temu, kiedy Shelby była małą dziewczynką, jeszcze zanim umarła jej matka. Od tamtego czasu trochę się pod tym względem poprawiło. Ale nawet teraz, pod fasadą dobrych manier i politycznej poprawności, w miasteczku wciąż żyły zadawnione urazy i nietolerancja. Fanatyzm nie znika z dnia na dzień. Shelby zatrzymała samochód, skręciła w prawo i minęła sklep z artykułami żelaznymi i zakład elektryka, a potem zwolniła i dotarła do dziwacznej, dwupoziomowej, równie starej jak samo Bad Luck budowli przy Liberty Street. Mieściły się tu biura jej ojca. Podjechała na wolne miejsce parkingowe i, zostawiając silnik na jałowym biegu,