nie byliśmy u niego. Chyba dlatego, że nie rozpoznaje nas, nawet taty, więc... W każdym razie dziadek nie lubi obcych. - To musi być trudne. Jaki był wcześniej? - Twardy. Cichy. Na swój sposób zabawny. Mieliśmy zwyczaj jeździć na Rhode Island na jego farmę. Miał kury, krowy, konie i sad. Mandy i ja uwielbiałyśmy to. Dużo miejsca do biegania i można było robić tyle fajnych rzeczy. - Waszej mamie to nie przeszkadzało? - spytała sceptycznie Rainie. Kimberly uśmiechnęła się. - Nie powiedziałabym. Pamiętam, jak pewnego dnia z nieba spadł balon na gorące powietrze. To była jakaś przejażdżka turystyczna. Taki mały 127 facecik krzyczał na pasażerów, żeby łapali się gałęzi, żeby wyhamować. Balon przeleciał między jabłoniami i zwalił się na środku pola naszego dziadka. Mama wybiegła z domu, cała podekscytowana, i zaczęła wołać: O Boże widziałyście? Mój Boże! Wtedy z kurnika wyszedł dziadek. Stanął przed koszem z pięcioma ogłupiałymi pasażerami i popatrzył na nich obojętnie, nie wypowiadając ani słowa. Przewodnik się zdenerwował, zaczął wylewnie przepraszać i wyjaśniać, że zaraz ktoś po nich przyjedzie, po czym wyciągnął butelkę wina - tak na przeprosiny. Dziadek tylko na niego popatrzył. W końcu powiedział: Ta ziemia należy do Boga, i wrócił do kurnika. Cały dziadek. - Już go lubię - wyznała szczerze Rainie. - Był cudownym dziadkiem - powiedziała Kimberly i dodała bardziej przebiegle: - ale nie ojcem. Obie wróciły do popijania kawy. - Czy ty i tata spotykacie się? - spytała Kimberly, kiedy cisza trwała już zbyt długo. - Słusznie, najlepiej zacząć od prostego pytania. Ale Kimberly odziedziczyła po ojcu to przeszywające spojrzenie. - Jesteś dość młoda - powiedziała. - Zdaję sobie z tego sprawę. - Ile masz lat? - Trzydzieści dwa. - Mandy miała dwadzieścia cztery. - Tym bardziej nie należy przejmować się wiekiem. - Więc spotykacie się? Rainie westchnęła. - Spotykaliśmy się. Dawno temu. Jak jest teraz? Nie wiem. Oddaj mi przysługę i zapytaj go, kiedy wstanie. - Jak się poznaliście? - W ubiegłym roku. Sprawa Bakersville. - Och! - zareagowała Kimberly. - To była zła sprawa. - Można tak powiedzieć. - Więc to ty straciłaś wtedy pracę? - Tak, ja. Kimberly skinęła głową z przekonaniem godnym absolwenta psychologii. - Rozumiem problem. - Świetnie. Wyjaśnisz mi to? - Wiek to jeszcze niewystarczający powód. W tej chwili każde z was znajduje się w innej fazie życia, co jeszcze bardziej powiększa tę różnicę. Ty musisz przebudować swoje życie, co cofa cię do niemowlęctwa. On jest ustat- 128 kowanym facetem w średnim wieku. Trudno pogodzić jedno z drugim. Myślą, że zbudowanie dobrego związku w obliczu tak skomplikowanych spraw